Explaining Embodiment (1)

“Views of a Fetus in the Womb”, Leonardo da Vinci, ca. 1510-1512.

It is a fundamental truth of Suddha Sanmargam that sentient beings are embodied souls. Hence, the distinction between body (தேகம்) and soul (ஆன்மா) is a cardinal distinction in Suddha Sanmargam.

What is this distinction?

In the first part of his great unfinished essay on “The Ethic of Compassion for Sentient Beings” composed in 1867, Ramalingam writes:

“இந்தத் தூலதேகத்தில் சீவனாக இருக்கிற ஆன்மாவும் அறிவுக்கறிவாயிருக்கிற கடவுள் இயற்கை விளக்கமுந் தவிர, கரணம், இந்திரியம் முதலிய மற்றவைகளெல்லாம் கருவிகளாகிய தத்துவசடங்களே யல்லது சித்துக்களல்ல.”

“In this gross (தூல or sthūla) body, apart from the soul which lives in the body and the inherent illumination of God (கடவுள்) also present in the body, the mind, the inner senses of cognition (கரணம்), and the outer physical senses (இந்திரியம் or Indriyas) are only inert natural constituents (தத்துவசடங்கள்) which are instruments (கருவி) and not entities possessing consciousness and intelligence”.

“ஆகலில் சுகதுக்கங்களைச் சடங்கள் அனுபவிக்க அறியா.”

“Therefore, happiness and suffering cannot be experienced and known by those inert natural constituents, viz., senses, mind, the instruments of cognition.”

“செம்மண் சந்தோஷ’த்தது துக்கித்தது என்று சொல்லப்படாது. அதுபோல், மனஞ் சந்தோஷ’த்தது துக்கித்தது என்று சொல்லப்படாது.”

“We cannot meaningfully say that red mud is happy or sad. In just the same way, we cannot meaningfully say that the mind (மனம் or Manas, an instrument of awareness) is happy or sad.”

“செம்மண்ணினால் தேகவாழ்க்கைக்கு வீடுகட்டிக்கொள்வது போல, மன முதலான கரணேந்திரியங்களால் சீவவாழ்க்கைக்குக் கடவுளால் கட்டிக் கொடுக்கப்பட்ட தேகம் ஒரு சிறிய வீடாகும்.”

“In just the way red mud is used to build a house which the body can inhabit, the body and its senses, mind, and instruments of cognition constitute a small house built by God to enable a soul to live in this world.”

“இன்பதுன்பங்களை வீட்டிலிருக்கின்றவன் அனுபவிப்பானல்லது, வீடு அனுபவிக்கமாட்டாது. அன்றியும் காசத்தினால் ஒளி மழுங்கப்பட்டு உபநயனங்களாகிய கண்ணாடிகளால் பார்க்கின்ற கண்கள் துன்ப விஷயத்தைக் கண்டபோது, அக்கண்கள் நீர்சொரியுமே யல்லது, கண்ணாடி நீர் சொரிய மாட்டாது.”

“Pleasures and pains are experienced, not by the house, but only by the inhabitant of the house. Further, although spectacles enable a pair of deficient eyes to see clearly,  on seeing scenes of suffering, it is only the eyes which shed tears and not those inert spectacles.”

“ஆகலில் ஆன்ம திருஷ்டிக்கு உபநயனங்களாக இருக்கின்ற மனம் முதலான கருவிகள் சுகதுக்கங்களை அனுபவிக்க மாட்டா; ஆன்மாவே அனுபவிக்குமென்று அறியவேண்டும்.”

“Therefore, the mind and other instruments which enable a soul to perceive and understand cannot experience happiness and suffering. Only the soul can experience them.”

Ramalingam anticipates a question in this context.

Since we observe physical signs of grief or happiness in the form of tears, smiles, etc., and also their verbal expressions (rendered by the mind), why can’t we conclude that grief or happiness is actually experienced by the body and the mind?

He answers this question as follows:

“…சுகதுக்கங்களால் ஆன்மாவுக்கு உண்டாகிற மகிழ்ச்சியும் தளர்வும் மனம் முதலான கரணேந்திரியங்களில் பிரதிபலித்துப் புறத்தில் தோன்றுகின்றன. ஆகலில் சுகதுக்கங்கள் ஆன்மாவுக்கே அனுபவமென்றும், சுகதுக்கங்களை அறிந்தனுபவிப்பதற்குக் கரணேந்திரியங்கள் ஆன்மாவுக்கு உபகாரக் கருவிகளாகுமென்று அறிய வேண்டியது.”

“The happiness or suffering experienced by a soul (ஆன்மா) is reflected outwardly in its instruments of body, mind, etc. Therefore, it is only the individual soul which undergoes experiences of happiness or suffering. The body and mind are but instruments which help or enable the individual soul to experience and understand happiness and suffering.”

The import of these observations is clear. The individual soul is the self or subject which undergoes and knows experiences of happiness and suffering. The body and its senses, the mind, the means of cognition, etc.,  are but instruments which enable a soul to undergo and understand diverse experiences of pain and pleasure, happiness and suffering. The individual soul’s experiences of grief, happiness, etc., are reflected in its instruments of body and mind. The body, the mind, etc., constitute a house, built by God,  for the soul to inhabit and lead a sentient existence.

Thus, the distinction between the soul and the body is essentially a distinction between an agent who undergoes experiences, knows, wills, and acts, and the means or instrument which enables that agent to undergo experiences, gain knowledge, exercise volition, and perform actions.